Dag 9. Caïro

26 november 2010

Memphis (voormalige hoofdstad Egypte), de Necropolis van Sakkara. Gizeh, de Sphinx, papyrusfabriek.

Dinnershow

Wake up call om 06.30 uur. Lijkt haast uitslapen voor ons inmiddels. We werden wederom keurig op tijd gewekt.

Om 8.00 uur werden we weer stipt op tijd gehaald door onze privé chauffeur. Na dat we Suzie opgepikt hadden gingen we door naar de pyramides van Gizeh. Hoe bestaat het!! In Cairo regent het ongeveer 6x per jaar en uitgerekend afgelopen nacht heeft het geregend, waardoor er een enorme grondmist is en de pyramides niet zo helder over kwamen als we gehoopt hadden, maar mensen, wat is dit een grandioos staaltje werk geweest. We vallen echt van de ene in de andere verbazing. De pyramides zien op National geografic is wel mooi, maar in het echt is het mooier en imposanter dan je verwacht had.




Natuurlijk werd ik weer een oor aangenaaid door een verkoper. Ik ben te vriendelijk en te beleefd. Gelukkig heeft de gids me gered, maar ik had al wel weer het één en ander aangeschaft,

De sfinx ligt vlak bij de pyramides. We hadden hem wel groot verwacht, maar zo groot toch niet. Helaas mist ie een stukje van zijn neus, maar verder is hij nog goed in tact.




Onze reis ging verder naar Memphis (de voormalige hoofdstad van Egypte). Zo goed als de Egyptenaren met hun historie omgaan, zo slecht gaan zij om met het milieu. Gatverdarrie! In één woord viezerikken. Vuilnis ligt meter dik in de kanten van het kanaal waar wij nu langs rijden. Iedereen mikt zijn vuilnis gewoon overde rand van de brug, of aan de kant. Zelf een dode hond en ezel heb ik er zien liggen. De chauffeur had ondanks ons verzoek de ramen dicht te draaien (ma hoest nog steeds) ze open laten staan , zodat de walm van diesel en rottend afval vrijelijk onze neusgaten binnen stroomde. Bah, bah en nog eens bah.



In Memphis bezochten we een museum en vervolgens gingen we door naar Egyptes oudste pyramide n.l. De Necropolis van Sakkara. Deze is in tegenstelling tot de latere pyramides trapsgewijs gebouwd.

Doordat we maar met zijn tweetjes waren werd ons een bezoek aan een tapijtfabriek bespaard, zodat we dus al vlug konden lunchen. Daar was een vrouw buiten brood aan het bakken. Zij gaf mij een stuk om te proeven en maakte mij daarna duidelijk, dat er wel voor betaald moest worden. Prompt deed ik dat zonder protest. Maar ja, alweer een oor aan genaaid dus, want binnen kregen we dat zelfde brood, want het hoorde bij de lunch. Zo leer je de mensen kennen, al ben ik geloof ik wel een beetje hard leers.

Na de lunch, die wederom uitstekend was, lekker naar het hotel. Daar aangekomen nog even lekker bij het zwembad gelegen.

's Avonds werden we naar een boot in Cairo gebracht voor een diner en show. De rit duurde 2 uur door de files en de chauffeur deed steeds weer zijn raam open ondanks ons verzoek deze te sluiten. Ook hier waren we met zijn tweetjes en was de opvang voor ons perfect geregeld. Voor ons had het echter niet persé gehoeven, want de show was een kopie van wat we eerder op de boot gezien hadden en ma ging door de stank steeds meer hoesten en bovendien moesten we de weg die we gekomen waren ook weer terug. Gelukkig was dat een half uur korter dan de heenweg, maar ook nu waanzinnig druk en weer de ramen open.