Dag 10

Zaterdag 27 november 2010
Om 8.00 uur vanmorgen werden we opgehaald door een minibusje dat ons naar Hurgada zou brengen. We zaten met zijn zessen, zodat we beenruimte genoeg hadden. De weg was prima, we kregen een beetje het idee dat het een tolweg was. Maar het kunnen net zo goed bewakingspoortjes geweest zijn, want die kom je overal in Egypte tegen. Blokkades, waar de chauffeurs hu8n papiren moeten laten zien en moeten vertellen wie ze vervoeren. Volgens de reisgids zou de rit 5 uur duren, maar in het echt kwam dat uit op 7 uur. Zodat we vrij laat in het hotel aan kwamen. Wederom een prachtige kamer, direkt aan het zwembad!

Dag 9. Caïro

26 november 2010

Memphis (voormalige hoofdstad Egypte), de Necropolis van Sakkara. Gizeh, de Sphinx, papyrusfabriek.

Dinnershow

Wake up call om 06.30 uur. Lijkt haast uitslapen voor ons inmiddels. We werden wederom keurig op tijd gewekt.

Om 8.00 uur werden we weer stipt op tijd gehaald door onze privé chauffeur. Na dat we Suzie opgepikt hadden gingen we door naar de pyramides van Gizeh. Hoe bestaat het!! In Cairo regent het ongeveer 6x per jaar en uitgerekend afgelopen nacht heeft het geregend, waardoor er een enorme grondmist is en de pyramides niet zo helder over kwamen als we gehoopt hadden, maar mensen, wat is dit een grandioos staaltje werk geweest. We vallen echt van de ene in de andere verbazing. De pyramides zien op National geografic is wel mooi, maar in het echt is het mooier en imposanter dan je verwacht had.




Natuurlijk werd ik weer een oor aangenaaid door een verkoper. Ik ben te vriendelijk en te beleefd. Gelukkig heeft de gids me gered, maar ik had al wel weer het één en ander aangeschaft,

De sfinx ligt vlak bij de pyramides. We hadden hem wel groot verwacht, maar zo groot toch niet. Helaas mist ie een stukje van zijn neus, maar verder is hij nog goed in tact.




Onze reis ging verder naar Memphis (de voormalige hoofdstad van Egypte). Zo goed als de Egyptenaren met hun historie omgaan, zo slecht gaan zij om met het milieu. Gatverdarrie! In één woord viezerikken. Vuilnis ligt meter dik in de kanten van het kanaal waar wij nu langs rijden. Iedereen mikt zijn vuilnis gewoon overde rand van de brug, of aan de kant. Zelf een dode hond en ezel heb ik er zien liggen. De chauffeur had ondanks ons verzoek de ramen dicht te draaien (ma hoest nog steeds) ze open laten staan , zodat de walm van diesel en rottend afval vrijelijk onze neusgaten binnen stroomde. Bah, bah en nog eens bah.



In Memphis bezochten we een museum en vervolgens gingen we door naar Egyptes oudste pyramide n.l. De Necropolis van Sakkara. Deze is in tegenstelling tot de latere pyramides trapsgewijs gebouwd.

Doordat we maar met zijn tweetjes waren werd ons een bezoek aan een tapijtfabriek bespaard, zodat we dus al vlug konden lunchen. Daar was een vrouw buiten brood aan het bakken. Zij gaf mij een stuk om te proeven en maakte mij daarna duidelijk, dat er wel voor betaald moest worden. Prompt deed ik dat zonder protest. Maar ja, alweer een oor aan genaaid dus, want binnen kregen we dat zelfde brood, want het hoorde bij de lunch. Zo leer je de mensen kennen, al ben ik geloof ik wel een beetje hard leers.

Na de lunch, die wederom uitstekend was, lekker naar het hotel. Daar aangekomen nog even lekker bij het zwembad gelegen.

's Avonds werden we naar een boot in Cairo gebracht voor een diner en show. De rit duurde 2 uur door de files en de chauffeur deed steeds weer zijn raam open ondanks ons verzoek deze te sluiten. Ook hier waren we met zijn tweetjes en was de opvang voor ons perfect geregeld. Voor ons had het echter niet persé gehoeven, want de show was een kopie van wat we eerder op de boot gezien hadden en ma ging door de stank steeds meer hoesten en bovendien moesten we de weg die we gekomen waren ook weer terug. Gelukkig was dat een half uur korter dan de heenweg, maar ook nu waanzinnig druk en weer de ramen open.

Dag 8. Caïro

25 november 2010

Vanmorgen kregen we al om 6 uur onze wake-up call, want we vertrekken naar Cairo. Zoals altijd was alles weer tot in de puntjes geregeld. We gingen slechts met 6 personen die kant op, dus gewoon weer met een kleine bus. Gelukkig werden de koffers niet gewogen. De tocht naar Cairo duurde slechts een uurtje. Cairo heeft een prachtig vliegveld, maar de koffers bleven vrij lag weg.

Eenmaal buiten werden we direct opgevangen door Mohamed (heb ik die naam al niet vaker gehoord?) een perfect duits en engels sprekende gds. Hij vertede ons dat we meteen aan het excursie programa begonnen, tewijl wij verwachtten, dat we een dagje vrij zouden hebben. De 4 duitsers waarme we reisen gingen wel meteen naar het hotel,maaar met een andere bus. Het lijkt wel of alles net even anders moet gaan als dat we dachten, maar goed, het enige weaar we van baalden was, dt we ons niet even konden verkleden, want we waren 's morgens met vrij warme kleding vertrokken.

Echte waanzin. Ik ben tenminste blij dat ik zelf niet hoef te rijden. Wat een dukke stad is Cairo. Dikke rijen toeterende auto's die zich aan geen enkele regel houden, zwaar beladen ezelkarretjes, motoren en pizza bezorgers en dan zijn er ook nog mensen die over willen steken. Alles gaat kriskras door elkaar heen, verdeeld over 6 rij banen. De chauffeur bracht ons meteen naar het museum, waar een gids op ons zou wachten. Idd Suzie stond daar klaar. De chauffeur had als opdracht om de bus niet te verlaten, want al onze bagage stond er in.

Helaas mocht het fototoestel niet mee het museum in. Ook in het museum was het idioot druk en kon je over de koppen lopen. Wel fijn om dan een privé gids te hebben. We zijn voornamelijk bij de schatten van “Tout” wezen kijken. Egenlijk was deze helemaal niet zo belangrijk, maar doordat er in zijn graf nog zoveel ongeschonden materiaal is gevonden, is hij bijna wel de bekendste geworden. Na de afdeling Tout ging het richting dierenmummies, wat onze interesse toch wat minder had, temeer daar we zo zachtjes aan behoorlijk gesloopt waren en wij zo zachtjes aan wel zin hadden in koffie en iets te eten. Toen Suzie dan ook vroeg of we nog naar een andere afdeling wilden of lunchen, hoefden we niet lang na te denken.

Bij het restaurant heb ik de koffer toch maar even opengemaakt om wat andere kleding en schoenen te pakken. We aten op de 10de etage van de Tower of Cairo. Prima eten en volgens ma heerlijke koffie. Ik had Nescafé en die was wat minder.





Na de lunch gingen we naar de citadel en de Mohamed Ali Moskee. Deze moskee is een exacte kopie van de blauwe moskee in Istanboel, alleen het blauewe dank is vervangen door een zinkendak en ipv 4 minaretten heeft deze er maar 2. Volgens mij meer dan genoeg, want er wordt voor zover ik weet nooit meerstemmig opgeroepen tot gebed. Deze moskee is waanzinnig mooi en groot.




Als we wilden konden we het bezoek aan de bazaar laten vallen, maar dat vonden we ondanks onze vermoeidheid toch wel zonde. Suzie wees ons de weg en zou ons in een koffiehuisje opwachten. Veel goud, zilver en leerwinkeltjes. We durfden echter bijna nergens naar te kijken, want zo gauw als de verkopers dachten dat je interresse had, was je de klos. Zeer vasthoudend werden ze echter in een tassen winkel, maar dat verhaal vertel ik wel een keer. Uiteindelijk kreeg ik wat ik wilde voor 1/3 van de vraagprijs en was ik waarschijnlijk nog te duur uit.




Dan eindelijk naar het hotel. Alhoewel ook dat in Cairo ligt, was dat afhankelijk van het verkeer nog 1 ½ a 2 uur. Daar aangkomen keken we onze ogen uit, wat een luxe! Marmere vloeren en wanden, enorme kroonluchters en overal donker rode pluche zithoeken. We werden met een golfkarretje naar onze kamer gebracht. Ook die was heel luxe, met bedden van 1.20 breed en ook hier overal marmer in combinatie met donkerrood graniet. Bovendien een enorm balkon met een rotan zitje. Het belangrijkste was echter “voetjes omhoog”, want het was inmiddels al wel 17.00 uur!






Om 20.00 uur werd het diner geserveerd. Heerlijk, maar het personeel haalde het niet bij het personeel aan boord van de boot. Lege borden bleven langer op tafel staan en het personeel was minder vriendelijk.

Nog even gebadderd en vervolgens lekker slapen.

Dag 7. Luxor

24 november 2010

Ballontocht.

Tempel vanLuxor en de tempel van Karnak.

4.00uur. Tring,tring, “kuut murnink, ties ies your wake-up kal” . (De serie “Alo alo” is er niets bij hahaha) Maar goed, zoals jullie zien wederom gigantisch vroeg. Dit keer niet voor een geplande excursie, maar uit vrije wil omdat we een ballonvaart willen maken. Ook dit keer weer perfect geregeld, in de bar staat koffie en thee met iets te eten erbij klaar en bij het verlaten van de boot krijgen we allemaal een ontbijtbox en een flesje water. Ma is zo zenuwachtig dat ze voor vertrek al 4 keer het kleinste kamertje heeft bezocht.

We worden met een watertaxi naar de overkant gebracht. We kregen allemaal een zwemvest, maar tegen de tijd dat we wisten hoe die aan moesten waren we al aan de overkant en konden we weer uitstappen. Daar stapten we over in een mini-bus.





Er liggen in de omgeving van de tempel van Hatchepsut op een veld een stuk of 12 ballonen klaar en gedeeltelijk al opgeblazen. De mandjes waar we in moeten zijn erorm groot en we zaten voor ons gevoel ook als haringen in een ton. De manden bestaan uit 10 compartimenten. Twee daarvan (de middelste twee) waren voor de bemanning en in de overige acht stonden 3 personen.

We kregen meteen landingsinstructies (in slecht en snel engels) en die moesten we oefenen. Wat een gedoe, maar zoals later bleek Zeker niet overdreven. Onze kapitein koos ervoor om meteen hoog te gaan en koos daarmee een andere richting dan de andere balonnen. Wij gingen meer richting Nijl, terwijl de anderen meer richting tempel en Koningsgraven gingen. (wat eigenlijk ook onze keus zou zijn geweest, maar ja, daar was niets aan te doen.)





Wat is dat heerlijk zo zweven, vooral als de brander niet aan staat en de ballon in stilte over het land zuist. We hadden een prachtig uitzicht over de Nijl, Luxor en de omliggende dorpjes,
Van boven konden we vooral goed zien hoe de mensen in de dorpjes leven. Geen daken, maar wat riet, vee wat ook in en uit scharrelt en vooral alles bedekt onder een laag zand. Ook hebben we de zon boven de Nijl op zien gaan. Dat ging net zo als bij het zakken, heel erg vlug.












We zouden landen op een stuk zand (uiteraard met kiezels) en we gingen voor een zachte landing, De Egyptianlanding, zoals de captain ons beloofde. Helaas ging dit niet door en stuiterden we een paar keer flink. Mama had het verhaal niet goed begrepen en stond na de eerste stuitering weer op. Ik ben me kapot geschrokken, want daarna kantelde de mand. Geen fijne landing dus en zeker omdat we zo opgepropt zaten een probleem om er uit te komen.



Toen we in ons busje stapten kwamen er kinderen om onze lunchboxjes vragen. Toen ma het raampje open deed gritstehn ze de lunchboxjes uit de handen van ons, maar ook uit die van elkaar. Afschuwelijk, een volgende keer doe je dat dus niet meer.

Op de boot aangekomen kregen we alsnog de gelegenheid om te ontbijten en vervolgens gingen we naar de tempel van Luxor. Heel erg mooi en goed bewaard gebleven.. Er was een sfinxenstraat die oorspronkelijk doorliep tot de tempelo van Karnak, die we daarna nog bezocht hebben. Ook deze is prachtig en ondanks dat we behoorlijk moe waren, hadden we deze niet willen missen.



Toen nog naar een parfumfabriek, die we uiteraard WEL haadden willen missen, maar die standaard bij de excursies geleverd worden.

's Avonds werden we op een ludieke manier bedankt voor onze aanwezigheid op de boot, n.l. Met een taart en veel getrom. Wat hebben we het fijn gehad op de boot en wat een geweldig personeel!!! Wij zouden het personeel moeten bedanken!

Dag 6. Edfu-Esna-Luxor

23 november 2010

Vandaag varen we weer terug richting Luxor. Een hele dag lekker relaxen dus. We hoeven ons alleen maar druk te maken over luieren, zonnen, eten, lezen, drinken. Getver, niks aan. (LOL)




Bij de sluizen hebben we even heerlijk naar het schreeuwen van de matrozen staan luisteren. Het is ook allemaal echt heel krap. Was weer een extra deuk!



's Avonds was er een buikdanseres en een soort Derwisch danser. Geweldig, maar je zxou er zelf van gaan tollen.

Dag 5. Aswan-Abu Simbel-Edfu

22 november 2010

Vandaag een rustdag, want er is een facultatieve excursie naar Abu Simbel, maar die is vreselijk duur. en dus geen fotoś van beelden dit keer.






Amed heeft mij meegenomen naar een internetcafe. Heerlijk bij een temperatuur van 36 graden. Het was een armoedig zooitje. Alle PC's stonden open en er ontbraken de nodige dingen aan. Er moest dus ook gezocht worden naar een PC met USB aansluiting voor mijn stickie. Helaas kon ik de tekst niet kopieeren, want PDF kennen ze niet en het kleine laptopje wat ik bij me heb geeft geen TXT extentie. Daarbij duurde het ook nog heel lang tot de fotoś verkleind waren. Ook werden ze automatisch naar de PC zelf gekopieerd en daar kon ik niet bij komen. Als ik webmail wilde gebruiken, ging dat in het arabisch en alles werd geschreven van rechts naar links. Het knopje verzenden kon ik dus ook niet vinden, zodat ik wederom hulp nodig had. Amed was inmiddels klaar en zat geduldig te wachten. Het duude veel te lang en die arme Amed zat maar op mij te wachten, dus ben ik er maar mee gestopt.

Wel heb ik mezelf nog even lekker door een masseur laten verwennen. De jongens die de kamer schoon maken zorgen regelmatig voor geweldige kunstwerken van handdoeken.

Dag 4. Aswan

21 november 2010

Nasserdam, de Onvoltooide Obelisk en de Philaetempel

boottocht felucca (traditionel zeilboot) uitzicht op Lord Kitchener eiland en het Elephantine Eiland. Botanische tuin.

Dag 4
Vanmorgen weer vroeg op.(6.15 uur) De imodium heeft zijn werk gedaan, maar nu speelt ma d'r maag op. Zij besloot dan ook om maar eens een dagje thuis te blijven. Achteraf gezien helemaal niet verkeerd, want het was een zeer vermoeiende dag, waarbij veel trappen gelopen werden.

We begonnen met de Onvoltooide Obelisk. Het was een flinke berg stenen met een heleboel trappen en voor mij hadden ze deze excursie mogen overslaan. Daarna gingen we naar de Nasserdam. Een flink staaltje, want hij heeft heel wat water tegen te houden.(het Nassermeer is 6000 vierkante KM)



Met de bus naar de andere kant en daar stapten we over in zeer gammele en stinkende bootjes. Geweldig! Schreeuwende en duwende “kapiteins”! We moesten het gewicht goed verdelen, want ze kantelden zeer makkelijk. Bij de Philinaetempel werden we gedropt. Ongelooflijk, deze hele tempel is verplaatst in slechts 6 jaar tijd. Dit i.v.m. de aanleg van de Nasserdam, waardoor de tempel onder water zou komen te staan.






Vervolgens naar een papyrusfabriek. Na de uitleg door een zeer mooie Egyptiche dame, die zeer slecht te verstaan waas, konden we daar uiteraard wat aanschaffen. Prachtige kunstwerken waren erbij, maar daar was de prijs dan ook naar.




Weer een stukje met de bus en om dan per Felucca naar de botanische tuin te gaan.Er was een keur van planten en bomen, maar het meeste zag je toch verschillende palmsoorten en bouganville. Daarna met een moterbootje terug naar de grote boot.






In de middag heeft Amed ons tweetjes meegenomen de stad in. Wat een zooitje. Langs de kade waar wij afgemeerd liggen zijn alemaal luxe hotels, mmaar daar achter is het maar een rommeltje. Stoffige en armoedige appartementen, die volgens onze gids toch erg mooi waren. We gingen kijken bij een kruideninkeltje. Nog grotere troep, maar we kregen wel thee aangeboden. De verkoper liet ons van alles ruiken en proeven. De geur van de kruiden is veel sterker dan bij ons. Toch maar weer wat meegenomen.

Bij thuiskomst lag er een verrassing op bed!



Na het eten hadden we een Nubische-avond, wat in hield zang en dans. Nou, dat was niet wat we er van verwacht hadden, maar doordat we een leuke groep hebben was het toch een gezellige avond.

Dag 3. Edfu-Aswan

20 november 2010

Gelukkig heb ik bij het opstaan geen hoofdpijn meer en hebben zowel ma als ik heerlijk geslapen. De codeĩne heeft zijn werk goed gedaan. We mochten iets langer uitslapen dan gisteren en moesten om 6 uur op, want we werden om 7 uur weer verwacht voor de excursie van de Horustempel in Edfu.
Dit was werkelijk in één woord fantastisch. Zo mooi en indrukwekkend. Bovendien kan Ahmad (onze gids) heel erg leuk vertellen, zonder je al te veel te vermoeien met jaartallen. Overigens dit bouwwerk was na een bouwperiode van 2 eeuwen 50 jaar voor Christus af.



Daarna weer naar het schip om af te varen naar Kom Ombo. Lekker relaxen aan het dek, alhoewel we allebei na de lunch even naar de koelte van onze kamer gevlucht zijn. Om 4 uur worden we weer verwacht voor de bezichtiging van de Sobek tempel.







Deze keer waren we niet echt enthousiast, we hadden immers 's morgens een veel mooiere gezien. Wel hebben we veel gelachen om Ahmed, die zijn verhalen met veel humor brengt zo nu en dan. Bij ons schip is een kleine bazaar en ik besluit om iets te kopen. Wat een ramp! Regelrecht naar volk! Na veel geschreeuw zijn we vlug de boot opgegaan. En dan te bedenken dat het personeel bij ons op de boot zo vriendelijk is. Bij thuiskomst voel ik miijn darmen iets rommelen en na het eten sloeg de “vloek van de Farao” toe. Fijn, want er stond een feestavond op het programma. Gelukkig hebben we medicijnen en Opvang van Monique.

De feestavond was mininmaal. Veel herrie en kinderachtige spelletjes. Ik won op mijn lootjes nog een pluche kameel op batterijen. Heb hem aan een vriendelijke barman gegeven, die ons 's middags had verteld dat hij een baby had. Nu worden mijn drankjes zelfs van boven naar beneden gebracht.

Dag 2. Luxor-Esna-Edfu

19 november 2010

Na een korte nachtrust, mede door het hoesten van mama, viel bet niet mee om op te staan. De bedden zijn overigens prima. Vlug ontbijten en met een minibusje op naaronze eerste excursie. We zijn maar met een groep van 8 Nederlanders en 2 Belgen, dus heerlijk bij de uitleg van onze gids. Ondanks dat hij erg zijn best doet kost het wel zo nu en dan wat moeite om hem te verstaan.
Na een busreisje van ongeveer 40 minuten kwamen we aan bij de tempel van Hatchepsut, de enige
“vrouwelijke” Koning. Prachtig en enorm groot, ondanks dat nog niet eens alles gevonden is. Als je het ziet, kan je niet geloven dat het al zo oud is, want het ziet er zeer strak en modern uit, terwijl het zo'n 3500 jaar oud is.



Daarna door naar de Vallei der koningen met de Koningsgraven. Hier vond menig Ramsus zijn laatste rustplaats. Inmiddels stond het zonnetje behoorlijk hoog aan de hemel, waardoor we na het bezichtigen van twee graven het eigenlijk wel genoeg vonden en het liefst terug gingen naar de boot voor een kop koffie en een koele duik. Helaas vond onze gids dat niet. Tijd is tijd en haast is niet nodig. Dus maar even wat gedronken met zijn allen. Helaas mochten wij hier niet fotogaferen.

Vervolgens bracht hij ons naar een basalt fabriekje, waarschijnlijk vanwege de provisie. Helaas geen vetpot, want geen van ons heeft iets gekocht. Toen nog even naar de Memnonkolossen voor het maken van foto's en toen door naar de boot voor onze lunch.



Tijdens onze lunch is de boot aan de reis begonnen. Heerlijk op het zonnedek gezeten en gelegen.
Geweldig om zo de oevers van de Nijl te bewonderen.



Vlak voor de sluizen van Esna lagen allemaal kleine bootjes met koopwaar. De verkopers gooiden hun waren gewoon naar boven en deden er alles aan om maar iets te verkopen. 's Avonds vlak voor de maaltijd kreeg ik hoofdpijn en ben ik naar bed gegaan. Ma heeft lekker gegeten en nog even bekeken hoe we door de sluizen van Esna gingen. Van een medereiziger heeft zij codeïne gekregen, zodat zij waarschijnlijk minder zou hoesten die nacht.

Dag 1. Aankomst Luxor en inschepen MS SENTIDO Mahrousa

18 november 2010

Om kwart over 7 werden we opgehaald door Monique, dus we waren lekker op tijd op het vliegveld. Bij de balie waren we vrijwel meteen aan de beurt. Het was nog even spannend, want ik was al bang dat ik teveel handbagage had. Inmiddels had ik de zakken van mijn vest ook al vol zitten en toen ik zag dat er gewogen ging worden heb ik ook nog even vlug mijn camera over mijn schouder gehangen. Dat was maar goed ook, want nu was ik precies op gewicht. Helaas gold dat niet voor mijn koffer, gelukkig accepteerde ze het wel, maar er werd me wel gemeld dat ik op de terugweg daar voorzichtig mee moest zijn.

Op het vliegveld hebbeb we nog even geshopt en natuurlijk hebben we nog evenlekker koffie met gebak genomen. We hebben allebei een mooie zonnebril gekocht.

Bij de gate stond een behoorlijke rij, want er werd behoorlijk gecontroleerd. In het vliegtuig was echter zat plek over en hadden we 3 plaatsen voor ons zelf. Prima geregeld dus. Door technische problemenbij de vliegtoren vertrokken we een half uurtje later, maar ach, wat maakt dat uit, we gaan op vakantie!

De vlucht was erg rustig. We vlogen tot Kreta boven een dik wolkendek, maar daarna waren er steeds minder wolken te zien. Boven Alexandrië hingen nog een aar kleine wattenplukjes, maar daarna was er geen wolkje meer aan de hemel.




Op het vliegveld Luxor was alles vrij vlot geregeld. Geen extreem lange wachtrijen. Er werd ons echter wel verteld dat we met een andere boot gingen en dat was toch wel even balen. Helaas stond dat ook in de folder, dus dat heb je dan ook maar te accepteren. Vlak voordat we bij onze gids aan kwamen pakte een kruier de kar met koffers over, duwde hen twee meter verder naar de gids toe en vond meteen dat ie geld verdiend had. Nou niet dus, ook al ben je arm, geld moet je verdienen.

Na een korte transfer met een minibus kwamen we aan bij de boten, Je weet niet wat je ziet. Rijen dik liggen ze naast elkaar afgemeerd. Je moet ook door de eerste boot lopen om bij de tweede boot te komen. Gelukkig lag onze boot op de tweede plek. Er lagen bij ons voor zover we konden zien 9 boten achter elkaar.

Omdat we niet een kamer op het onderste dek wilden moesten we volgens het reisbureau zorgen dat we vlot bij de receptie kwamen. Dat lukte ook wel, maar er werd ons verteld dat de kamers al verdeeld waren. Gelukkig begonnen ze de kamers bij de derde etage te verdelen. Wij waren als laatste aan de beurt. Geloof het of niet, maar 4 stellen hadden een kamer op de derde etage, maar wij op de onderste!!!! Flink balen, want dat betekende vlak bij de machine-kamer, maar ook dat we voor het eten en het bovendek drie trappen op moesten. We hebben zelfs mama d r leeftijd in de strijd gegooid, maar nee, een andere kamer zat er absoluut niet in. Even flink balen, maar al vlug door met vakantie gevoel, want de kamer was royaal, schoon en heerlijk koel.



Om 19.00 uur opende het buffet. Ik kan niet anders zeggen dan fantastisch! Vlees, vis, pasta enz, enz., daarna nog heerlijke toetjes.En dat alles werd begeleidt door zeer vriendelijk personeel. Op tijd naar bed, want de wekker gaat om 5.30 uur (hoe bedoel je vakantiegevoel?)